Historia Dobrego
Początki Dobrego sięgają odległych czasów. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentu wydanego przez króla Władysława Jagiełłę 6 czerwca 1400 r., co oznacza, że wieś już wówczas istniała. Powstanie Dobrego nastąpiło najpóźniej w drugiej połowie XIV w.
Od początku swego istnienia wieś była własnością królewską. W XV w. Władysław III Wareńczyk pożyczył pod zastaw Dobrego znaczną sumę pieniędzy od Mikołaja Szarlejskiego. W ten sposób Mikołaj przejął wieś do czasu, kiedy dług zostanie spłacony. W 1457 r. Szarlejski dobrowolnie zrzekł się dóbr otrzymanych od króla na rzecz Jana Kościeleckiego. Następnym administratorem Dobrego był prawdopodobnie Florian Żukliński. Po jego śmierci dług ciążący na majątku wykupił Mikołaj Kościelecki. Na prośbę Mikołaja, w 1524r. król, Zygmunt I Stary dokonał zamiany Dobrego na Gnojno i Celiny, dziedziczne wsie szlachcica. Od tego czasu miejscowość przestała być królewszczyzną i stała się własnością prywatną. Dobre należało kolejno do rodzin: Mieleckich, Pstrokońskich, Działyńskich, Schliebenów, Dąbskich. Ostatnimi właścicielami wsi byli Czerniccy.
