Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
[ Akceptuję ]
Mapa strony

Aktualności

Nowa odsłona tablicy w Iwaniskach

Dodano 2022-09-28
Iwaniska należą do najstarszych miejscowości w Świętokrzyskiem - prawa miejskie uzyskały w 1403 roku.
Iwaniska znajdują się 13 km na południowy zachód od Opatowa. Miasto położone jest nad rzeką Koprzywianką, na południowo-wschodnim krańcu Gór Świętokrzyskich. Na południe i południowy zachód od miejscowości rozciąga się Pasmo Iwaniskie tych gór.
Przez Iwaniska przebiega droga wojewódzka nr 757 z Opatowa do Stopnicy, a swój początek ma tu droga wojewódzka nr 758 do Koprzywnicy.
Około 2 km na południowy wschód od Iwanisk znajduje się miejscowość Ujazd z ruinami zamku Krzyżtopór.

Kolejna tablica w Suszu odnowiona

Dodano 2022-09-28
To ta słynna tablica przy której spadł deszcz pieniędzy. Możecie o tym poczytać i  zobaczyć tutaj: https://olsztyn.tvp.pl/.../deszcz-pieniedzy-w-suszu... 
Małe miasteczko, leżące na Pojezierzu Iławskim, pomimo ogromnych zniszczeń wojennych (ok. 80% zabudowań), nadal może poszczycić się kilkoma ciekawymi zabytkami architektury i sztuki sakralnej. Susz zachował czytelny, nawarstwiający się historycznie układ przestrzenny. Stare miasto o kolistym kształcie (wynikającym z ukształtowania terenu), z kwadratowym rynkiem pośrodku (dawniej z ratuszem i ławami kupieckimi), powstało w XIV wieku. Z tego też okresu pochodzą zachowane fragmenty murów obronnych, które świadczą o warownym charakterze miasta. Kościół (dziś Sanktuarium) św. Antoniego to zabytek klasy zerowej i prawdziwa perełka sakralnej architektury średniowiecznej XIV stulecia. Zbudowany w układzie krzyżowym, został ulokowany przy murach obronnych w ich południowej części, a nie, jak to zwykle bywało, w centrum na rynku. Wpłynęło na to położenie miasta na terenach podbojów Zakonu Najświętszej Marii Panny. Kościół szczyci się nie tylko relikwiami świętego, sprowadzonymi z Padwy, ale również doskonale zachowanymi freskami, barokowym ołtarzem i lożą kolatorską rodu Finkensteinów, ozdobioną scenami biblijnymi.
Drugim kościołem na terenie miasta jest wybudowany w 1905 roku kościół Św. Rozalii. Jego pełnej konsekracji dokonał ówczesny biskup warmiński Augustyn Bludau. Autorem projektu kościoła był architekt Gebhard z Gdańska, któremu powierzono także kierownictwo budowy. Ze względu na położenie działki na skraju miasta, na ówczesnym przedmieściu prabuckim, zrezygnowano z orientowania budowli. Stanęła ona fasadą do obecnej ulicy Słowiańskiej, dzięki czemu niejako przybliżyła się do centrum miasta i lepiej wpisała się w jego panoramę.
Zabytki na terenie Gminy Susz
W okolicach Susza natrafić można na liczne dwory szlacheckie oraz pałace, a każdy z nich kryje swoją własną, ciekawą historię. Do takich miejsc należy z pewnością pałac w Kamieńcu, który w latach swojej świetności zwany był Wersalem Królestwa Pruskiego. Zasłynął on przede wszystkim z tego, iż jego mieszkańcem był cesarz Napoleon Bonaparte, który przebywał tam w czasie kampanii rosyjskiej od kwietnia do czerwca 1807 roku. W pałacu tym gościł także Fryderyk Wielki oraz August II Mocny. Niestety, obiekt ten zniszczony został w czasie II wojny światowej i dziś możemy podziwiać jedynie jego ruiny. W dobrym stanie zachował się natomiast kościół pw. Matki Bożej Królowej Świata oraz niektóre budynki gospodarcze.
Innym, ciekawym miejscem jest położona w odległości 5 km od Susza wieś Bałoszyce, w której znajduje się pochodzący z XVII w barokowy pałac, przebudowany następnie przez marszałka Landtagu pruskiego Karla Otto Magnusa von Brünnecka, w modnym wówczas stylu neogotyckim, według projektu architekta Luisa Runge na wzór pałacu Babelsberg koło Berlina. Budowlę w kształcie regularnej bryły z krzyżowymi blankami i wieżyczkami narożnymi, otoczono rozległym parkiem. Obecnie to urokliwe miejsce zostało odnowione przez swoich dzisiejszych właścicieli i pełni funkcje hotelu i restauracji z wieloma atrakcjami (odnowa biologiczna, stadnina koni). We wsi znajduje się również pochodzący z XVII wieku kościół pw. Świętej Rodziny.

Nowe wydanie tablicy z planem miasta i mapą gminy Dobre Miasto

Dodano 2022-09-28
Nowe wydanie tablicy z planem miasta i mapą gminy Dobre Miasto. Dobre Miasto położone jest w sercu historycznej Warmii, wśród przepięknych wód i lasów oraz malowniczych zakątków, na niewielkim wzniesieniu rozległej doliny rzeki Łyny. Na całej długości wschodnich granic przylegają do miasta Lasy Wichrowskie. Wśród malowniczych i lesistych terenów wytyczone są liczne trasy piesze i rowerowe. Jedna z nich przebiega obok jeziora Limajno zwanego „Perłą Warmii” posiadającego II klasę czystości wód, z licznymi zatoczkami i półwyspami oraz zadrzewioną wyspą 

Tablica z mapą gminy i planem miejscowości Zbrosławice

Dodano 2022-05-06
W Zbrosławicach została zaktualizowana i odnowiona tablica z mapą gminy i planem miejscowości.
Gmina Zbrosławice położona jest w środkowej części województwa śląskiego, graniczy z Tarnowskimi Górami, Bytomiem, Zabrzem, Gliwicami, Pyskowicami, Toszkiem, Wielowsią i Tworogiem. Zajmuje 148,7 km2 powierzchni, z czego ponad 100 km2 powierzchni zajmują użytki rolne. Liczba mieszkańców wynosi ok. 15.500 osób.


Folder z mapą gminy Czerniewice - edycja 2022

Dodano 2022-03-10

Przedstawiamy Państwu Nasze drugie wydanie publikacji poświęconej gminie Czerniewice. Poprzedni folder z mapą zrealizowaliśmy w 2013 r. 

 Gmina Czerniewice leży w północno-wschodniej części województwa łódzkiego przy drodze ekspresowej S8 relacji Białystok - Warszawa- Wrocław. Obszar gminy 12.773 ha, z czego 3500 ha stanowią lasy. Na terenie gminy znajduje się 35 miejscowości a w gminie zamieszkuje 5313 osób.

Historia 

Po odzyskaniu niepodległości władze polskie ustawą z 27 listopada 1918 r. zatwierdziły granice gminy z siedzibą w Czerniewicach. Pierwszym wójtem został wówczas Andrzej Fangrat. W 1929 r. w skład gminy wchodziły 23 wsie, 8 kolonii, 5 osad młynarskich i 7 majątków ziemskich: Chociw i Wólka Lipska – własność Feliksa Jaśkowskiego, Czerniewice (majątek) – własność Adolfa Buchowieckiego, Czerniewice (folwark) Antoniego Goździka, Lipie Seweryna Luboradzkiego, Studzianki Kazimierza Auleytnera i Wielka Wola, należąca do Tytusa Wilskiego. Ziemi ornej w gminie było 5 950 ha, łąk – 140 ha, pastwisk – 380 ha, torfowisk i bagien – 240 ha, piasków lotnych – 75 ha. W 1920 r. zawiązano w Czerniewicach Ochotniczą Straż Pożarną. W 1933 r. nowym właścicielem dóbr Czerniewice został Adolf Marian Buchowiecki, syn poprzedniego właściciela. W okresie II Rzeczypospolitej gmina należała do powiatu rawskiego i do województwa warszawskiego.

Adolf Marian Buchowiecki, ostatni dziedzic dóbr Czerniewice
Adolf Marian Buchowiecki, ostatni dziedzic dóbr Czerniewice

W 1938 r. w wyniku nowego podziału terytorialnego powiat rawski przeszedł do województwa łódzkiego. W okresie drugiej wojny światowej gmina znalazła się w Generalnym Gubernatorstwie, dystrykcie radomskim i nowo utworzonym powiecie tomaszowskim, a wójtem od 1941 r. był potomek kolonistów niemieckich – Paweł Schumann z Teodozjowa.

Paweł Schumann, wójt gminy Czerniewice w okresie okupacji
Paweł Schumann, wójt gminy Czerniewice w okresie okupacji

W czasie drugiej wojny światowej wielu mieszkańców gminy Czerniewice straciło życie w obozach zagłady, a także w masowych rozstrzeleniach osób podejrzewanych o konspirację. Niechlubnie zapisała się w tej historii Wanda Schumann, żona wójta, która w 1945 r. została stracona za działalność na szkodę Państwa Polskiego. W 1942 r. w obozie Buchenwald zginął Adolf Marian Buchowiecki, ostatni właściciel majątku Czerniewice. Na mocy wydanego przez PKWN dekretu z 6 września 1944 r. o reformie rolnej majątek Czerniewice i inne majątki w gminie Czerniewice zostały rozparcelowane. Po drugiej wojnie światowej powrócono do starych granic gmin i powiatów. W styczniu 1945 r. nowym wójtem został Jan Cała. W wyniku kolejnej reorganizacji na podstawie rozporządzenia z 24 lutego 1954 r. władze utworzyły kolejne jednostki urzędowe. Od 1955 r. na terenie obecnej gminy Czerniewice zaczęły funkcjonować Gromadzkie Rady Narodowe: Czerniewice, Krzemienica, Podkonice Duże, Teodozjów i Wielka Wola. W 1958 r. zlikwidowano GRN Teodozjów, natomiast w 1959 r. Podkonice Duże i Wielką Wolę. Od 1960 r. nadal działające GRN: Czerniewice i Krzemienica przejęły obowiązki i w większości teren działania zlikwidowanych GRN. Funkcjonowały one do końca 1972 r. Na mocy ustawy o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych 1 stycznia 1973 r. powołano Gminę Czerniewice. Na czele gminy stanął naczelnik. Byli nimi kolejno: Henryk Jankowski, Henryk Młynarczyk i Wiesław Smejda. W 1975 r. decyzją władz utworzono nowe województwa, likwidując powiaty. Gmina Czerniewice weszła w skład województwa piotrkowskiego. W latach 1978-1982 wybudowano obecną siedzibę Urzędu Gminy (część zachodnia), natomiast w latach 1984-1987 budynek rozbudowano (część wschodnia), po wcześniejszej rozbiórce dawnego budynku Urzędu Gminy z 1902 r.

Obecny budynek Urzędu Gminy
Obecny budynek Urzędu Gminy

W 1990 r. uchwalono ustawę o samorządzie terytorialnym. Na czele gminy znów stanął wójt. Od tego czasu funkcję wójta pełnili: Wiesław Pająk, Edward Pietrzyk, od 2014 r. sprawuje ją Andrzej Bednarek. 1 stycznia 1999 r. nastąpiła kolejna reforma administracyjna, zlikwidowano województwo piotrkowskie i powołano powiaty. Gmina Czerniewice znalazła się w powiecie tomaszowskim w województwie łódzkim.


Talem Technologies